İstanbul: (Sarıgazi’de gerçekleştirdiğimiz gazete değerlendirme toplantılarımızın ardından bölgedeki okurlarımızdan çeşitli yazılar paylaşmaya devam ediyoruz.)
Sınıfların ortaya çıkmasıyla beraber sınıf mücadelesi başlamıştır. Bu mücadele kendi atmosferini yaratmıştır. Ezen-ezilen, burjuvazi-proletarya yani kendi zıddını yaratmıştır.
Sınıf mücadelesi uzun soluklu ciddi bedeller isteyen ama her koşulda devam eden bir mücadeledir. Sınıf mücadelesi içine giren her birey ezilenlerin iktidarını kurmak için kan-can pahası bir mücadeleye girer aslında.
Bu süreçte yenilgiler de, zafer de, direniş de, kırılmalar da yaşanır/yaşanacaktır. Önemli olan sınıf mücadelesinin yasalarını iyi öğrenip onu hayata geçirmektir. Ezilenlerin iktidarını kurmak kolay olmuyor çünkü, ciddi bedeller istiyor. Kararlı olmak, büyük fedakârlıklar istiyor.
Derya yoldaştan miras…
Mücadele içinde birçok yoldaşımız bunun böyle olabileceğini bize ödedikleri bedellerle göstermişlerdir. Onların bıraktığı bayrağı ve mevziyi daha ileri taşımaktır önemli olan. Devrim gibi büyük bir iddia sahibi olan yoldaşlarımızın bu mücadele içinde yaşayacağı ve ödeyeceği her bedeli göze aldığı gibi omuzlamalıdır bu mücadeleyi.
Bizler açısından önemli olan bir süreçten geçiyoruz. Ocak ayının son haftası olan Parti ve Devrim Şehitleri Haftası’nı daha yeni geride bıraktık.
2008 yılı Parti ve Devrim Şehitleri Haftası anmasında, 2 Şubat 2011’de şehit düşen 5 kızıl karanfilden Derya (Aras) yoldaş da vardı. O güzel sesi ve yüzündeki tebessümle söylüyordu, “Biz biz biz; işçinin köylünün yiğit sesiyiz” marşını…
Sene 2013 Parti ve Devrim Şehitleri Haftası’nda Derya yoldaş bu kez de şehitler kervanına katılmıştı. Onun bıraktığı mücadeleyi yoldaşları daha ileri taşıyorlar, söylediği marşı söylüyorlardı.
Derya yoldaşı her hatırladığımda şu üç ilke geliyor aklıma:
DAVAYA İNANÇ, PARTİYE SADAKAT, YOLDAŞA GÜVEN!
Sarıgazi’den bir ÖG okuru
