İstanbul: 659’uncu haftada gözaltında kaybedilen Abduselam Şahin’in oğlu Ferdi Şahin Cumartesi Anneleri mektup gönderdi.
Cumartesi Anneleri 659’uncu haftasında Yüksekova kayıplarından Abduselam Şahin’in akıbetini sordu. Abduselam’ın oğlu Ferdi Şahin’in Cumartesi Annelerine gönderdiği mektubun tamamı şu şekilde;
“24 yıllık bir işkenceyi yaşıyoruz”
“Değerli Cumartesi Anneleri
Değerli Cumartesi İnsanları
Ben 24 Yıl önce 4 kişinin gözü önünde gözaltına kaybedilen Abduselam Şahin’in en küçük çocuğuyum. Ailem adına hepinizi selamlıyorum.
Babam özel harekâtçılar tarafından gözaltına alınarak Yüksekova Komando Taburuna götürüldükten sonra kendisinden bir daha haber alamadık. Annemin bütün çabalarına rağmen babamın gözaltına alındığı kabul edilmedi. Ve biz 24 yıllık bir işkenceyi yaşıyoruz.
Babam kaybedildiğinde ben 5 yaşındaydım. Babam kaybedildiğinde ben olup biteni anlayamıyordum. Evdekilerin gözlerinde neden hep yaşlar olduğunu anlayamıyordum. Annem kardeşlerim bazen kafamı okşayarak acıyan gözlerle bakıyorlardı bana. Bazen de sorularıma sinirlenerek başlarından savıyorlardı. Benim ise hiç kimsenin tavrı umurumda değildi. Babamla birlikte olmak istiyordum.
“Babam birkaç saat sonra geleceğim dediği halde hala gelmemişti”
Bana söz vermişti uslu durursam birkaç saat sonra gelip beni alacaktı. Gün boyu nereye giderse beni de yanına götürecekti. Hiç yaramazlık yapmadan uslu uslu günlerce bekledim babamı. Ben beklerken evimizde kalabalıklaşıyordu, ağlaşan, dövünen akrabalar, komşular doluşmaya başlamıştı evimize. Kimse ne olduğunu söylemiyordu bana sarılıyor acıyan sözler söylüyorlardı. Ben çok sıkılmıştım herkes evimizden gitsin ya da ben gitmek istiyordum annemin eteğini çekiştirerek sadece tek şey söylüyordum; “Dayâ ka bavemın ne hat” babam gelince beni götürecek o dayanılmaz kalabalıktan uzaklaştıracak. Benim sorularım daha çok ağlatırdı annemi bu yüzden artık anneme soramıyordum akşamları ve sonraki günler gelen giden azalmıştı. Babam birkaç saat sonra geleceğim dediği halde hala gelmemişti.
“24 yıl geçti ben halen her kapı çalışında “geldi babam, babam geldi!” duygusundayım”
O bana hiç yalan söylemezdi ki neden gelmemişti peki? Kardeşlerime soruyordum artık. Annem ağlamasın diye “kek oka bavemın nehat?”Her kapı çalışımda yerimden fırlıyordum. Babam gelsin hemen çıkalım diye hazırda bekliyordum. 24 yıl geçti ben halen her kapı çalışında “geldi babam, babam geldi!” duygusundayım. Bu umudumu hiç yitirmedim. Beni onun gelmeyeceğini kimse inandıramadı ki öldüğüne inanayım…
Bütün kayıp yakınları gibi babamızın ve adaletin peşinde olacağız.
Babamı ve kayıplarımızı unutturmayacağız.”
